Ilse Rademakers, videoredacteur bij Amsterdam UMC, huivert graag bij de real life horror van True Crime-boeken.

Tekst: Elte Rauch - Foto: Gerritjan Huinink

“Vroeger verslond ik boeken, ik las altijd standaard voordat ik ging slapen. Zoals alle boeken uit de serie ‘Floortje’ van Cok Grashoff, of die series van Francine Oomen. Na 25 jaar ‘Hoe overleef ik?’-varianten is er nu het eerste deel voor de volwassen geworden lezers van toen verschenen. Nu schrijft Oomen dus voor de kinderen die toen haar boeken lazen. Dat moest ik ook maar eens gaan lezen.

Ik lees nu eigenlijk te weinig, ik weet niet hoe dat komt. Het lezen voor het slapen gaan, dat zit gewoon niet meer in mijn systeem. Ik besteed mijn avonden nu anders, met vrienden, of sporten, of series kijken… Op vakantie, dan lees ik wel. En ik lees echte boeken, ik ben nooit aan de e-reader gegaan, dat doet me gewoon niks, ik moet een boek echt kunnen voelen. Als ik eenmaal begin met een boek, en het grijpt me, dan ben ik ook niet meer te stoppen!

Het laatste boek dat ik gelezen heb? ‘The Damage Done’ van Warren Fellows, echt gebeurd, ja. True Crime en non-fictie zijn wel een beetje mijn genres geloof ik. Maar het moet ook wel goed geschreven zijn, het moet me aangrijpen, ontroeren zelfs. Suzanne Vermeers thrillers die lees ik ook wel lekker uit hoor, maar ze blijven niet hangen. Ze pakken me net niet genoeg.

Eén van mijn voornemens voor 2024 is om meer Engels te lezen, voor mijn ontwikkeling, om het bij te houden. Maar ik ga nu op vakantie naar de Filipijnen en dan neem ik toch ‘De Bali Bajes’ mee in een Nederlandse vertaling. Het verhaal gaat over de Australische Schapelle Corby die onschuldig in de gevangenis zat. Niet zoals in ‘The Damage Done’, dat ging over een serieuze drugssmokkelaar. Dit soort boeken, ja daar ga ik wel voor. Die worden me dan ook gewoon – letterlijk soms – in de wandelgangen aanbevolen. Ik praat dus wel graag over wat ik gelezen heb.” •

V