de patiënt
‘Mijn humor is mijn kracht’
Als puber werd ze twee keer Nederlands kampioen synchroon skiën, maar het leven van astmapatiënt Moniek van der Mast (34) staat al jaren stil. Meerdere keren per jaar wordt ze in acute ademnood per ambulance naar locatie VUmc gebracht, waar ze kind aan huis is. Van der Mast ziet daarom op tegen de verhuizing van de afdeling naar locatie AMC.
Tekst: Stijn Dunk - Foto: Gerritjan Huinink
“Als ik 112 bel en mijn naam zeg, hoeven ze het adres niet meer te vragen. Ik ben de afgelopen jaren een bekend gezicht geworden bij de ambulancemensen en het verzorgend personeel op locatie VUmc. Ik word hier eens in de drie, vier maanden opgenomen nadat ik het enorm heftig benauwd heb gekregen. Zo’n aanval duurt vaak weken. Ik heb eosinofiele astma: een zeldzame vorm met een groter risico op aanvallen.
Als de ernstigste klachten voorbij zijn, verblijf ik vaak op de MPU: de psychiatrische verpleegafdeling. Daar is veel aandacht en weten verpleegkundigen goed met mijn klachten om te gaan. Ik denk dat ik daar ook terecht kwam omdat ik een sterke eigen mening heb. Ik ben geen ja-en-amen-typetje. Als je een weekje in het ziekenhuis ligt, laat je vaak alles over je heen komen. Maar wanneer je er vaak en lang bent, zoals ik, dan zijn er ook momenten dat je zegt: ‘Zo wil ik het niet’. Bij sommige artsen heeft de MPU een stempel: zo van daar liggen de zwaar gestoorde mensen. Die nemen je dan niet serieus, dat voel je. Maar het meeste personeel is gelukkig aardig en begripvol.
De MPU verhuist naar locatie AMC, dat vind ik heel moeilijk. Ik ben kind aan huis op locatie VUmc en tevreden over de mensen daar. Ik heb ooit eens op locatie AMC gelegen en dat was een nare ervaring: het duurde een stuk langer voordat er hulp kwam als ik op de alarmknop drukte. Maar dat is alweer jaren geleden, misschien valt het mee. En anders heb ik mijn humor nog, dat is mijn kracht in moeilijke situaties.” •
Jouw patient in DNA? Mail dnaredactie@amsterdamumc.nl
de patiënt
‘Mijn humor is mijn kracht’
Als puber werd ze twee keer Nederlands kampioen synchroon skiën, maar het leven van astmapatiënt Moniek van der Mast (34) staat al jaren stil. Meerdere keren per jaar wordt ze in acute ademnood per ambulance naar locatie VUmc gebracht, waar ze kind aan huis is. Van der Mast ziet daarom op tegen de verhuizing van de afdeling naar locatie AMC.
Tekst: Stijn Dunk - Foto: Gerritjan Huinink
“Als ik 112 bel en mijn naam zeg, hoeven ze het adres niet meer te vragen. Ik ben de afgelopen jaren een bekend gezicht geworden bij de ambulancemensen en het verzorgend personeel op locatie VUmc. Ik word hier eens in de drie, vier maanden opgenomen nadat ik het enorm heftig benauwd heb gekregen. Zo’n aanval duurt vaak weken. Ik heb eosinofiele astma: een zeldzame vorm met een groter risico op aanvallen.
Als de ernstigste klachten voorbij zijn, verblijf ik vaak op de MPU: de psychiatrische verpleegafdeling. Daar is veel aandacht en weten verpleegkundigen goed met mijn klachten om te gaan. Ik denk dat ik daar ook terecht kwam omdat ik een sterke eigen mening heb. Ik ben geen ja-en-amen-typetje. Als je een weekje in het ziekenhuis ligt, laat je vaak alles over je heen komen. Maar wanneer je er vaak en lang bent, zoals ik, dan zijn er ook momenten dat je zegt: ‘Zo wil ik het niet’. Bij sommige artsen heeft de MPU een stempel: zo van daar liggen de zwaar gestoorde mensen. Die nemen je dan niet serieus, dat voel je. Maar het meeste personeel is gelukkig aardig en begripvol.
De MPU verhuist naar locatie AMC, dat vind ik heel moeilijk. Ik ben kind aan huis op locatie VUmc en tevreden over de mensen daar. Ik heb ooit eens op locatie AMC gelegen en dat was een nare ervaring: het duurde een stuk langer voordat er hulp kwam als ik op de alarmknop drukte. Maar dat is alweer jaren geleden, misschien valt het mee. En anders heb ik mijn humor nog, dat is mijn kracht in moeilijke situaties.” •