Tekst: Kim Muntenaar - Foto: Martijn Gijsbertsen

“Het hield me al een tijdje erg bezig: ‘Hoe kan ik iets terugdoen voor de maatschappij?’. Ik heb zelf drie kinderen die een enorm netwerk tot hun beschikking hebben. En alle kansen om te worden wat ze willen, terwijl zoveel andere kinderen die mogelijkheid niet hebben. Of zelfs maar kénnen, omdat ze opgroeien in kwetsbare wijken. Via stichting JINC die zich inzet voor deze groep jongeren, vond ik een antwoord op mijn vraag.

Zelf had ik het geluk dat mijn oom huisarts was, en ik hem als jong meisje mocht helpen in de praktijk. Door die ervaring werd er bij mij een zaadje geplant. Studeren was thuis geen must, maar leren werd wel gestimuleerd. Dat is geen vanzelfsprekendheid, en zeker niet als je opgroeit in een omgeving met meer werkloosheid en minder rolmodellen. Zoals je veel ziet hier in Zuidoost. 

Tegelijkertijd biedt het Amsterdam UMC banen op elk niveau en in vele richtingen. Ik zet me er met JINC voor in om kinderen dat te laten zien. Een paar keer per jaar is dat een groepje leerlingen van een basisschool uit de buurt. Maar we krijgen ook jongeren uit het voortgezet onderwijs over de vloer. Heel verschillende groepen, maar het effect is hetzelfde: ze zijn verbaasd en enthousiast over wat we allemaal doen. 

Dat enthousiasme is wederkerig: iedereen die hieraan meewerkt leeft op en vertelt vol verve over zijn werk. Van baliemedewerker tot laborant en van arts tot technische dienst. Inmiddels doen ook de afdelingen Neurologie, Cardiologie en Huisvesting mee. Ik vind dat we hierin een maatschappelijke verantwoordelijkheid hebben. En hoe mooi als het, net als bij mij, lukt om wat zaadjes te planten.” •

Marijke Sprengers

interventie neuroradioloog