#kunnenweaubweernormaaldoen…
Een collega moet even stoom afblazen. Ik ga achter haar staan, masseer haar schouders en zeg dat ze moet ontspannen. Ik bedenk dat dit wel eens verkeerd zou kunnen worden opgevat. Gelukkig is ze blij met mijn ‘gebaar’. Iemand zegt: ‘Wat ruik je lekker.’ Het is gewoon een vast-stelling, misschien wel een compliment. Tegenwoordig denk je twee keer na voor je zoiets zegt.
Tekst: Benedikt van Loo - Foto: Martijn Gijsbersten
Ik begeef me natuurlijk op dun ijs maar… op de werkvloer is het steeds meer op eieren lopen bij wat je zegt of doet. Toen ik hier begon was Amsterdam zo’n ‘lieve stad’ waar je gewoon even een arm om iemand heen kon leggen, of zeggen: ‘Schat, wil jij even dit voor me pakken’. Niemand vond het raar.
Grensoverschrijdend, intimiderend en seksistisch gedrag kan niet, laat dat duidelijk zijn. Daar zijn natuurlijk ook voorbeelden van binnen Amsterdam UMC en het is goed dat die worden aangepakt. Maar zijn we de grens niet aan het overschrijden? Afgelopen zomer ben ik binnen blijven zitten toen mijn vijftienjarige dochter en haar vriendinnen in de jacuzzi gingen. Ik vind het van de pot gerukt dat ik in mijn eigen huis en tuin ga denken beter niet buiten te zitten terwijl er jonge meisjes in badpak rondlopen omdat er misschien aanstoot aan zou kunnen genomen worden.
En mag ik dit zomaar zeggen? Ja, ik mag dit zomaar zeggen. Omdat ik me hierdoor net zoveel in mijn vrijheid en dagelijkse doen en laten belemmerd en aangevallen kan voelen als iemand die grensoverschrijdend gedrag ervaart.
Kunnen we aub weer normaal doen…? •
Benedikt Van Loo
Anesthesiemedewerker/SPS
b.d.vanloo@amsterdamumc.nl
column
E
#kunnenweaubweer
normaaldoen…
Een collega moet even stoom afblazen. Ik ga achter haar staan, masseer haar schouders en zeg dat ze moet ontspannen. Ik bedenk dat dit wel eens verkeerd zou kunnen worden opgevat. Gelukkig is ze blij met mijn ‘gebaar’. Iemand zegt: ‘Wat ruik je lekker.’ Het is gewoon een vast-stelling, misschien wel een compliment. Tegenwoordig denk je twee keer na voor je zoiets zegt.
Tekst: Benedikt van Loo - Foto: Martijn Gijsbersten
Ik begeef me natuurlijk op dun ijs maar… op de werkvloer is het steeds meer op eieren lopen bij wat je zegt of doet. Toen ik hier begon was Amsterdam zo’n ‘lieve stad’ waar je gewoon even een arm om iemand heen kon leggen, of zeggen: ‘Schat, wil jij even dit voor me pakken’. Niemand vond het raar.
Grensoverschrijdend, intimiderend en seksistisch gedrag kan niet, laat dat duidelijk zijn. Daar zijn natuurlijk ook voorbeelden van binnen Amsterdam UMC en het is goed dat die worden aangepakt. Maar zijn we de grens niet aan het overschrijden? Afgelopen zomer ben ik binnen blijven zitten toen mijn vijftienjarige dochter en haar vriendinnen in de jacuzzi gingen. Ik vind het van de pot gerukt dat ik in mijn eigen huis en tuin ga denken beter niet buiten te zitten terwijl er jonge meisjes in badpak rondlopen omdat er misschien aanstoot aan zou kunnen genomen worden.
En mag ik dit zomaar zeggen? Ja, ik mag dit zomaar zeggen. Omdat ik me hierdoor net zoveel in mijn vrijheid en dagelijkse doen en laten belemmerd en aangevallen kan voelen als iemand die grensoverschrijdend gedrag ervaart.
Kunnen we aub weer normaal doen…? •
Benedikt Van Loo
Anesthesiemedewerker/SPS
b.d.vanloo@amsterdamumc.nl
column
