Tekst: Stijn Dunk - Foto: Martijn Gijsbertsen

“Na honderdvijftig kilometer schaatsen kwam de klap, alles deed pijn, vooral mijn voeten. Ik dacht aan al de mensen die gedoneerd hadden voor het kinderkamp. Mijn broer en ik zeiden tegen elkaar: ‘Wat is nou deze dag lijden op ons hele leven?’. We herpakten ons. De laatste ronde vlogen we over de Weissensee en volbrachten de tweehonderd kilometer.

Zeilinstructeur zijn op het zomerkamp voor kinderen met kanker vind ik het allerleukste wat er is. De eerste dag komen ze nog gespannen binnen met een pruik op hun kale koppies. Na een paar dagen is de schaamte weg en blijft de pruik op de kamer. ‘Alles kan’, is het motto. Voor een kind met een geamputeerd been zet ik een zitzak vóór in de boot, zodat het toch mee kan.

Ik begeleid de kinderen niet medisch, dat doen een aantal verpleegkundigen en kinderartsen. Wel heb ik als begeleider baat bij mijn ervaring als arts op de poli Kaakchirurgie. Daar moet ik veel multitasken en patiënten vaak geruststellen. Net als tijdens het kamp.

Het is enorm dankbaar werk, je maakt de kinderen en hun ouders zichtbaar blij. Door de alternatieve Elfstedentocht te schaatsen, heb ik tot nu toe drieduizend euro voor de Stichting Kinderoncologische Vakantiekampen (SKOV) opgehaald. Dat was het heftige afzien in Oostenrijk meer dan waard.” •

Nina Buisman

PhD-onderzoeker en aNios Kaakchirurgie