Valentijn
Cupido in het ziekenhuis
Collega’s die geliefden worden: ook bij Amsterdam UMC komt het regelmatig voor. Twee stellen vertellen ter ere van Valentijnsdag hoe Cupido zijn weg vond binnen de muren van het ziekenhuis.
Tekst: Jeroen Kleijne - Foto’s: Martijn Gijsbertsen
‘Een dame blanche met twee lepels’
Een zeiltochtje van Lelystad naar Stavoren bracht Lonneke Lely en Wim van Zaane bij elkaar. Bij de dienst ICT is zij communicatieadviseur, hij is beheerder datacenter en infrastructuur.
Wim: “Op een cursus Informeel leiderschap kwamen we erachter dat we dezelfde humor hadden.”
Lonneke: “We hebben die dag veel gelachen samen, dat doen we nog steeds.”
Wim: “Daarna zijn we op het werk jarenlang heel vriendschappelijk met elkaar omgegaan.” Lonneke: “Dan dronken we koffie en hadden fijne gesprekken.”
Wim: “Ik deelde met haar bijvoorbeeld het
verdriet over het verlies van mijn vader. Ik voelde me echt gesteund, ze is een heel warm persoon. Op een gegeven moment heb ik de stoute schoenen aangetrokken en haar gevraagd om mee te gaan zeilen.”
Lonneke: “Ik dacht dat het een uurtje zou duren, haha. Maar er bleek ook een nacht op de boot aan vast te zitten.”
Wim: “We hebben samen heerlijk gegeten in Stavoren.”
Lonneke: “Met als toetje een dame blanche. Met twee lepels.”
Wim: “Op het werk hebben we nooit een geheim van gemaakt van onze relatie en het snel opengegooid. Onze leidinggevenden en collega’s reageerden alleen maar positief.”
Lonneke: “Onze werkplekken zijn best ver van elkaar, we komen elkaar niet vaak tegen.”
Wim: “Tot mijn vijftigste heb ik nooit zo’n liefde mogen ontmoeten. En nu gaan we dus trouwen.”
Lonneke: “Een huwelijk uit pure romantiek. Samen het leven vieren.”
‘Samen dansen in de regen’
De Nederlandse Mariska Bouwer en de Belg Benedikt van Loo ontmoetten elkaar in het schilderachtige Lugano. Nu werken beide anesthesiemedewerkers al 20 jaar samen en hebben een dochter van zeventien.
Benedikt: “Ik werkte in het ziekenhuis in Lugano. Na een jaar zaten daar ineens twee Nederlandse OK-assistenten. Mariska droeg een T-shirt met de letters ‘BELGIQUE’. Het was voorbestemd, zeg ik weleens voor de grap.”
Mariska: “Ik moest daar op zoek naar een woning, maar ik sprak nog geen woord Italiaans.”
Benedikt: “En ik sprak de taak vloeiend, dus ging ik mee om voor haar te tolken. Gewoon,
als behulpzame collega.”
Benedikt: “Toen we een keer bij haar thuis een wijntje dronken heb ik het initiatief genomen. Mariska was de eerste vrouw tegen wie ik na lange tijd weer zei: ik wil wel wat met je. Vanaf dat moment zijn we samen en hebben we altijd samengewerkt. Nu alweer twintig jaar bij Amsterdam UMC.”
Mariska: “Het samenwerken is nooit een issue geweest, we werken natuurlijk in verschillende OK’s.”
Benedikt: “Soms zien we elkaar de hele dag niet. Maar als een van ons iets heftigs heeft meegemaakt, zijn we er voor elkaar. Dan is het een voordeel dat je hetzelfde werk doet.”
Mariska: “Al zijn we heel verschillend, we vullen elkaar heel goed aan.”
Benedikt: “Zoals ik ooit in een Facebook-post geschreven heb: een goede relatie is samen dansen in de regen op een soms beetje wankele brug.” •
Valentijn
Cupido in het ziekenhuis
Benedikt: “Toen we een keer bij haar thuis een wijntje dronken heb ik het initiatief genomen. Mariska was de eerste vrouw tegen wie ik na lange tijd weer zei: ik wil wel wat met je. Vanaf dat moment zijn we samen en hebben we altijd samengewerkt. Nu alweer twintig jaar bij Amsterdam UMC.”
Mariska: “Het samenwerken is nooit een issue geweest, we werken natuurlijk in verschillende OK’s.”
Benedikt: “Soms zien we elkaar de hele dag niet. Maar als een van ons iets heftigs heeft meegemaakt, zijn we er voor elkaar. Dan is het een voordeel dat je hetzelfde werk doet.”
Mariska: “Al zijn we heel verschillend, we vullen elkaar heel goed aan.”
Benedikt: “Zoals ik ooit in een Facebook-post geschreven heb: een goede relatie is samen dansen in de regen op een soms beetje wankele brug.” •
De Nederlandse Mariska Bouwer en de Belg Benedikt van Loo ontmoetten elkaar in het schilderachtige Lugano. Nu werken beide anesthesiemedewerkers al 20 jaar samen en hebben een dochter van zeventien.
Benedikt: “Ik werkte in het ziekenhuis in Lugano. Na een jaar zaten daar ineens twee Nederlandse OK-assistenten. Mariska droeg een T-shirt met de letters ‘BELGIQUE’. Het was voorbestemd, zeg ik weleens voor de grap.”
Mariska: “Ik moest daar op zoek naar een woning, maar ik sprak nog geen woord Italiaans.”
Benedikt: “En ik sprak de taak vloeiend, dus ging ik mee om voor haar te tolken. Gewoon, als behulpzame collega.”
‘Samen dansen in de regen’
Wim: “Ik deelde met haar bijvoorbeeld het verdriet over het verlies van mijn vader. Ik voelde me echt gesteund, ze is een heel warm persoon. Op een gegeven moment heb ik de stoute schoenen aangetrokken en haar gevraagd om mee te gaan zeilen.”
Lonneke: “Ik dacht dat het een uurtje zou duren, haha. Maar er bleek ook een nacht op de boot aan vast te zitten.”
Wim: “We hebben samen heerlijk gegeten in Stavoren.”
Lonneke: “Met als toetje een dame blanche. Met twee lepels.”
Wim: “Op het werk hebben we nooit een geheim van gemaakt van onze relatie en het snel opengegooid. Onze leidinggevenden en collega’s reageerden alleen maar positief.”
Lonneke: “Onze werkplekken zijn best ver van elkaar, we komen elkaar niet vaak tegen.”
Wim: “Tot mijn vijftigste heb ik nooit zo’n liefde mogen ontmoeten. En nu gaan we dus trouwen.”
Lonneke: “Een huwelijk uit pure romantiek. Samen het leven vieren.”
Een zeiltochtje van Lelystad naar Stavoren bracht Lonneke Lely en Wim van Zaane bij elkaar. Bij de dienst ICT is zij communicatieadviseur, hij is beheerder datacenter en infrastructuur.
Wim: “Op een cursus Informeel leiderschap kwamen we erachter dat we dezelfde humor hadden.”
Lonneke: “We hebben die dag veel gelachen samen, dat doen we nog steeds.”
Wim: “Daarna zijn we op het werk jarenlang heel vriendschappelijk met elkaar omgegaan.” Lonneke: “Dan dronken we koffie en hadden fijne gesprekken.”
‘Een dame blanche met twee lepels’
Tekst: Jeroen Kleijne - Foto’s: Martijn Gijsbertsen
Collega’s die geliefden worden: ook bij Amsterdam UMC komt het regelmatig voor. Twee stellen vertellen ter ere van Valentijnsdag hoe Cupido zijn weg vond binnen de muren van het ziekenhuis.