Verdwaalde patiënt…
column
Tekst: Benedikt van Loo - Foto: Martijn Gijsbertsen
Ik zie een man staan met een papier in zijn handen, die een beetje radeloos om zich heen kijkt. Ik vraag of ik hem misschien kan helpen. Hij spreekt alleen zijn eigen taal en een beetje Engels. De brief die hij in zijn handen heeft, is echter in het Nederlands en hij begrijpt er duidelijk geen woord van.
Het blijkt dat hij voor een echografie staat ingepland. Op zich geen probleem maar… de echo voor zijn specifieke indicatie gebeurt tegenwoordig op de andere locatie. De afspraak is over tien minuten, dus kansloos dat deze man op tijd zal zijn. Ik loop met hem mee naar de lokale afdeling echografie. De collega’s daar zijn zo vriendelijk om deze meneer even tussendoor te helpen. Probleem opgelost.
Ik stel me echter de vraag… is het in dit digitale tijdperk zo moeilijk om voor patiënten die niet Nederlandstalig iets te organiseren met brieven in verschillende talen? Er komt een gigantische populatie bij ons langs uit alle delen van de wereld. Een muisklik en de brief rolt uit de printer. Laatst liep ik een toilet binnen en daar hing bij de wastafel een bericht in vijf talen dat er geen papier/maandverband in het toilet mocht gegooid worden. Dat kan dan weer wel.
Maar even omdenken… ik zie wel vaker mensen om zich heen kijken die geen idee hebben waar ze naar toe moeten, ook al staat er netjes welke route ze moeten volgen. Dan zie ik ook heel veel medewerkers voorbij lopen en erg druk zijn. Laten we deze mensen gewoon even aanspreken en vragen of we kunnen helpen. Daar kan Amsterdam UMC heel hoog mee scoren, denk ik.
Als medewerkers zijn wij het visitekaartje van het ziekenhuis. •
Benedikt Van Loo
Anesthesiemedewerker/SPS,
Verdwaalde patiënt…
column
Tekst: Benedikt van Loo - Foto: Martijn Gijsbertsen
Ik zie een man staan met een papier in zijn handen, die een beetje radeloos om zich heen kijkt. Ik vraag of ik hem misschien kan helpen. Hij spreekt alleen zijn eigen taal en een beetje Engels. De brief die hij in zijn handen heeft, is echter in het Nederlands en hij begrijpt er duidelijk geen woord van.
Het blijkt dat hij voor een echografie staat ingepland. Op zich geen probleem maar… de echo voor zijn specifieke indicatie gebeurt tegenwoordig op de andere locatie. De afspraak is over tien minuten, dus kansloos dat deze man op tijd zal zijn. Ik loop met hem mee naar de lokale afdeling echografie. De collega’s daar zijn zo vriendelijk om deze meneer even tussendoor te helpen. Probleem opgelost.
Ik stel me echter de vraag… is het in dit digitale tijdperk zo moeilijk om voor patiënten die niet Nederlandstalig iets te organiseren met brieven in verschillende talen? Er komt een gigantische populatie bij ons langs uit alle delen van de wereld. Een muisklik en de brief rolt uit de printer. Laatst liep ik een toilet binnen en daar hing bij de wastafel een bericht in vijf talen dat er geen papier/maandverband in het toilet mocht gegooid worden. Dat kan dan weer wel.
Maar even omdenken… ik zie wel vaker mensen om zich heen kijken die geen idee hebben waar ze naar toe moeten, ook al staat er netjes welke route ze moeten volgen. Dan zie ik ook heel veel medewerkers voorbij lopen en erg druk zijn. Laten we deze mensen gewoon even aanspreken en vragen of we kunnen helpen. Daar kan Amsterdam UMC heel hoog mee scoren, denk ik.
Als medewerkers zijn wij het visitekaartje van het ziekenhuis. •
Benedikt Van Loo
Anesthesiemedewerker/SPS,
