column
Dr. Knopolie
column
Onlangs een leuk verhaal gehoord van een medewerkster van een polikliniek in een ziekenhuis ergens in Nederland.
Tekst: Benedikt van Loo - Foto: Martijn Gijsbertsen
Een brief gericht aan een arts heeft een tijdje een lange zwerftocht gemaakt over de secretariaten van de poliklinieken. Het betrof een grote enveloppe, niet te dik of te zwaar maar die was gericht aan dr. Knopolie. Verder stond er niks vermeld. Beetje gek want de naam deed niet direct een belletje rinkelen. Klonk een beetje Grieks vond men.
De eerste polikliniek waar dit terecht kwam, bracht deze direct naar de volgende balie want op die afdeling werkte geen dr. Knopolie. Ook daar verbazing maar toch even in het bestand gezocht, want misschien was het een nieuwe assistent die ze nog niet zo goed kenden. Geen succes. Niet voor ons, doorsturen naar volgende secretaresse. En zo ging het verder. Nergens vond het pakketje onderdak. Nadat hele volksstammen op zoek geweest waren, kwam het weer bij zijn uitgangspunt terecht. De medewerkster kreeg het op haar bureau afgeleverd met de boodschap: ‘Arts nergens bekend.’ Of anders gezegd; zoek het lekker zelf uit.
Dat deed ze dan ook. Als niemand deze dokter kent, dan ga ik deze enveloppe toch maar eens openmaken dacht ze. Wat bleek… Er was inderdaad geen dr. Knopolie maar de inhoud van de brief was gericht aan een dokter van de KNO-poli. Alleen een beetje slordig, of onwetend zo je wilt, geadresseerd. Uiteindelijk is alles bij de juiste persoon terecht gekomen en kon men om het hele verhaal hartelijk lachen. •
Benedikt Van Loo
Anesthesiemedewerker/SPS,
O
column
Dr. Knopolie
Onlangs een leuk verhaal gehoord van een medewerkster van een polikliniek in een ziekenhuis ergens in Nederland.
Tekst: Benedikt van Loo - Foto: Martijn Gijsbertsen
Een brief gericht aan een arts heeft een tijdje een lange zwerftocht gemaakt over de secretariaten van de poliklinieken. Het betrof een grote enveloppe, niet te dik of te zwaar maar die was gericht aan dr. Knopolie. Verder stond er niks vermeld. Beetje gek want de naam deed niet direct een belletje rinkelen. Klonk een beetje Grieks vond men.
De eerste polikliniek waar dit terecht kwam, bracht deze direct naar de volgende balie want op die afdeling werkte geen dr. Knopolie. Ook daar verbazing maar toch even in het bestand gezocht, want misschien was het een nieuwe assistent die ze nog niet zo goed kenden. Geen succes. Niet voor ons, doorsturen naar volgende secretaresse. En zo ging het verder. Nergens vond het pakketje onderdak. Nadat hele volksstammen op zoek geweest waren, kwam het weer bij zijn uitgangspunt terecht. De medewerkster kreeg het op haar bureau afgeleverd met de boodschap: ‘Arts nergens bekend.’ Of anders gezegd; zoek het lekker zelf uit.
Dat deed ze dan ook. Als niemand deze dokter kent, dan ga ik deze enveloppe toch maar eens openmaken dacht ze. Wat bleek… Er was inderdaad geen dr. Knopolie maar de inhoud van de brief was gericht aan een dokter van de KNO-poli. Alleen een beetje slordig, of onwetend zo je wilt, geadresseerd. Uiteindelijk is alles bij de juiste persoon terecht gekomen en kon men om het hele verhaal hartelijk lachen. •
Benedikt Van Loo
Anesthesiemedewerker/SPS,
